دستاوردهای بزرگ از رهبری سوریاکومار و انعطاف پذیری پاره وقت بولینگ در اولین سری T20I از زمان قهرمانی در جام جهانی
کلکته: افت اخیر سریلانکا، در حالی که با کاهش مداوم آنها در کریکت توپ سفید مطابقت دارد، نباید از میزان آرامش هند در روز سه شنبه پیروزی را از آرواره های شکست ربود. و این بار، واقعاً بود، به خصوص که سریلانکا به 28 توپ از 28 توپ و دو ضربه زن در وسط نیاز داشت. اتفاقی که در پی آن رخ داد، هرج و مرج واقعی بود، اما سریلانکا با توجه به تأثیر متوسط آنها بر سریال قابل پیش بینی بود.
این هرج و مرج توسط همه اسپینرها و همچنین مظنونان غیرعادی تر ایجاد شد – واشنگتن ساندار که حتی در Sunrisers Hyderabad XI در این فصل حضور نداشت، رینکو سینگ که قبلاً فقط 60 توپ در دوران حرفه ای خود در T20 بازی کرده بود، و Suryakumar Yadav. او اولین T20 خود را در 10 سال گذشته انجام داد تا شش ران در فینال را نجات دهد. بنابراین، محتمل‌ترین عامل متمایزکننده در این زمینه باید تجربه IPL باشد که حتی به بازی‌بازان خارق‌العاده کمک می‌کرد تا بازی را بدزدند.
رایان باریج پس از بازی گفت: «این سرگرم کننده بود. “بنابراین ما واقعاً احساس اعصاب نداشتیم. ما آن را به شیوه ای سرگرم کننده برنامه ریزی کردیم و بسیار روان بود، با بولینگ رینکو بای در نوزدهمین بازی. مطمئن بودم که (محمد) سراج بای در پایان کاسه بازی می کرد، اما سپس سوریا بای به کاسه رسید و او آن را به سوپر برد. بنابراین فکر می کنم همه واقعاً سرگرم بودند. این یکی از شعارهای ما است. ما بی رحم هستیم اما از بازی لذت می بریم و به همین دلیل توانستیم امروز آن را بردارید.”
در قلب این چشم انداز طراوت این باور وجود داشت که هند علیرغم تعقیب آسان سریلانکا به گل تساوی دست یافته است. یاداو پس از پیروزی گفت: «فکر می‌کردم 140 ران در آن مسیر یک امتیاز مساوی بود. فکر می‌کنم اگر یک ساعت یا یک ساعت و نیم به آن فکر کنیم، می‌توانیم آن را حل کنیم. هند علیرغم اینکه در نیمه دوم برتری نداشت درست همین کار را کرد.
وقتی بازیکنان کلیدی بازنشسته می‌شوند یا پس از قهرمانی در جام جهانی استراحت می‌کنند، تیم‌ها تمایل دارند به تخته قرعه‌کشی برگردند. اما با این تعداد بازیکنان فعلی در داخل و خارج از تیم هند، بازی T20 آنقدر سخت است که حرکت توپ سفید ممکن است بر Yadav یا Gautam Gambhir تأثیر نگذارد. و اگرچه این سمت سریلانکا سایه ای از گذشته بزرگ آن است، قسمت T20I تور مطمئناً به بازدیدکنندگان دلایلی برای بررسی برخی از جعبه ها ارائه کرده است.
اگرچه رینکو و سامسون گلزنان را مشغول نگه نداشتند، ضربه‌های شوبمن گیل (34 توپ از 16 توپ در مسابقه اول و 39 ضربه از 37 توپ در بازی سوم) یک بار دیگر نشان دهنده پختگی او در هر اینینگ بود. یاشوی جیسوال به طور قابل پیش بینی خودجوش بود، پاراگ و واشنگتن اهمیت خود را در این دستور ثابت کردند و راوی بیشنوی ممکن است به اندازه کافی کار کرده باشد تا خود را گزینه ای برای مچ چرخان بداند.
انعطاف پذیری در مورد بولینگ پاره وقت نیز مهم است. تحت هدایت روهیت شارما، خفاش‌بازان به سختی کار خود را دوبرابر کرده‌اند، اما گرفتن توپ رینکو سینگ در اوور نوزدهم، آرامش بزرگی بود زیرا هند به دنبال گسترش دامنه خود بود. یک مثال سازنده دیگر، روشی است که پاراگ – که توپ را در هر دو جهت می چرخاند – درست پشت سر بیشنوی در سریال، با توپ راه می رفت. پاراگ گفت: “من روی آن کار می کنم.” “مدتی طول کشید. من آن را در بازی های خانگی امتحان کردم. قبل از مسابقات چند جلسه تمرین انجام دادم و همه چیز خیلی خوب پیش می رفت. من فقط خودم را ابراز کردم. سوریا بای می گوید فقط برو. من آن را با دست آزادم و نتیجه عالی بود.”
اگرچه بزرگترین گام پاسخی بود که یاداو نشان داد، اما برای حفظ معادله به جلو، طرف های ضربه زن 9 از 10 اوور را بردند. خفاش‌بازان جدید و عصبی سریلانکا برای مقابله با بول‌بازانی مانند رنکو و خودش مبتکر بودند. این شلوار خوب اما حساب شده و شجاع بود. واشنگتن گفت: «فقط 12 توپ باقی مانده بود و کوسال پررا در حال ضربه زدن بود. رنکو او را بیرون آورد و سوریا در نهایت به بازی خودش رسید و تقریباً بازی را برای ما برد.