آنورا کومارا دیسانایاکه در سال های تحصیلی خود به حزب جاناتا ویموکتی پرامونا (JVP) پیوست و در جریان قیام JVP در 1987-1989 به طور کامل درگیر سیاست شد.
آنورا کومارا دیسانایاکه، رهبر سریلانکا با گرایش مارکسیست، با اختلاف زیادی در انتخابات ریاست جمهوری رهبری شد و حدود 53 درصد آرا را به دست آورد. بر اساس گزارش کمیسیون انتخابات سریلانکا، دیسانایاکه، که برای ائتلاف قدرت مردمی ملی نامزد می شود، پس از ساجیت پرماداسا، رهبر مخالفان (22 درصد) و رئیس جمهور رانیل ویکرمسینگه قرار گرفت.
در اینجا حقایقی در مورد Anura Kumara Dissanayake آورده شده است:
آنورا کومارا دیسانایاکه در 24 نوامبر 1968 در تامبوثاتیگاما، سریلانکا به دنیا آمد. پدرش کارگر و مادرش خانه دار بود. او در مدارس محلی تحصیل کرد و اولین کسی بود که از کالج خود وارد دانشگاه شد.
دیسانایکه در دوران دانشجویی خود به Janata Vimukti Peramuna (JVP) پیوست و در جریان قیام JVP در 1987-1989 به طور کامل درگیر سیاست شد. او ابتدا در دانشگاه پرادنیا تحصیل کرد اما به دلیل تهدیدها ترک تحصیل کرد و سپس در سال 1995 در رشته فیزیک از دانشگاه کلانیا فارغ التحصیل شد.
آنورا کومارا دیسانایاکه از صفوف JVP به یک چهره برجسته در رهبری حزب تبدیل شد. در سال 1995، او به عنوان سازمان دهنده ملی لیگ دانشجویان سوسیالیست منصوب شد و به کمیته اجرایی مرکزی JVP پیوست. تا سال 1998، او موقعیت برجسته ای در دفتر سیاسی JVP داشت. در این دوره، ULFA تحت رهبری Somawansa Amarasinghe به جریان اصلی سیاست بازگشت و در ابتدا از دولت Chandrika Kumaratunga حمایت کرد، اگرچه آنها به زودی به منتقدان سرسخت اداره آن تبدیل شدند.
در سال 2004، دیسانایاکه وزیر دولت رئیس جمهور چاندریکا کوماراتونگا شد، جایی که او مسئول کشاورزی، دامداری، زمین و آبیاری بود. با این حال، در سال 2005، او و سایر وزرای LTTE در اعتراض به توافق مشترک بین دولت و LTTE برای هماهنگی برای کمک به سونامی استعفا دادند.
دیسانایاکه در سال 2014 رهبر JVP شد و جانشین Somwansa Amarasinghe شد و به عنوان نامزد ریاست جمهوری JVP در سال 2019 نامزد شد و با 3 درصد آرا سوم شد. وی نامزدی خود را برای ریاست جمهوری دیگر در انتخابات 2024 تحت حکومت ملی خلق اعلام کرد. دیسانایکه که به دلیل موضع انتقادی خود در قبال سیاست های اقتصادی سریلانکا شناخته می شود، با شرایط صندوق بین المللی پول مخالفت کرد، که در مورد کاهش مالیات ها مانند مالیات بر ارزش افزوده و لغو مالیات بر ارزش افزوده بر کالاهای اساسی مذاکره کرد رفاه و حمایت از مشاغل از طریق اصلاحات مالیاتی هدفمند.