سیما دارنده مدال پارالمپیک که پای خود را در عملیات ضد تروریسم از دست داد، «در افسردگی عمیق بود»


سیما که پایش قطع شده بود، در فینال F57 مردان پارالمپیک با پرتاب 14.65 متر در پرتاب شوت برای کشورش برنز گرفت.

هوکاتو هوتوسه سیما، دارنده مدال برنز پارالمپیک، روز سه شنبه گفت که پس از از دست دادن پای چپ خود در انفجار مین در سال 2002، دوباره راه رفتن را مانند یک نوزاد تازه متولد شده آموخت و کشمیر زیر زانو باعث درد شدید جسمی و ضربه روحی می شود. من از نظر روانی آشفته بودم و بسیار استرس داشتم (پس از قطع شدن پایم). هیچوقت فکر نمیکردم اینجوری بشم سیما به PTI گفت: «از خودم پرسیدم چگونه راه بروم زیرا یک پا ندارم. مراسم تجلیل در پایتخت

این سرباز 40 ساله متولد دیماپور گفت: «ورم (پس از جراحی) وجود داشت و برای بهبودی نیاز به زمان داشتند.

سیما که پایش قطع شده بود، در فینال F57 مردان پارالمپیک با پرتاب 14.65 متر در پرتاب شوت برای کشورش برنز گرفت.

ورزشکاری از ناگالند اولین مدال آور پارالمپیک از شمال شرق هند شد. او سال گذشته نیز مدال برنز بازی های آسیایی هانگژو را کسب کرده بود.

سفر به مرکز اندام های مصنوعی در پونا زندگی او را پس از این حادثه تلخ تغییر داد. ارتش هند به او یک عضو مصنوعی داده است.

من هرگز در زندگی ام یک پای مصنوعی ندیده ام.

وقتی به مرکز اندام های مصنوعی (در پونا) رفتم، دیدم افرادی در شرایط سخت تری نسبت به من هستند که او می خواست کاری انجام دهد، علیرغم اینکه با یک مشکل جسمی جدی برخورد می کرد.

سیما، که در BEG، گره پارالمپیک ارتش در پونا آموزش می بیند، گفت: «فکر می کردم وضعیت من در مقایسه با آنها چیزی نیست و احساس می کردم که طبیعی است.» سیما گفت، اگرچه واحد او در لداخ مستقر است.

او الهام گرفت تا دوباره در زندگی به جلو حرکت کند، اما سفر او برای تبدیل شدن به یک ورزشکار پارالمپیک و سپس مدال آور پارالمپیک آسان نبود.

پس از چند ماه، من پروتز را نصب کردم، زیرا در پایم ورم داشت، پس از آن مشکلات زیادی داشتم، عدم تعادل وجود داشت و او تا مدتی حتی نمی توانستم درست راه بروم گرفتن پروتز بسیار سنگین

اما وقتی آنها را در مرکز پونا دیدم، الهام گرفتم و به آرامی شروع به راه رفتن کردم، مثل این بود که راه رفتن را با در آغوش گرفتن آن به یک نوزاد یاد می دهند که من به خانه برنگشتم.

او گفت که از سال 2016 از هر گونه وظیفه نظامی معاف شده است و به او این آزادی داده شده است که ارتش هند و کشور را آموزش دهد و نمایندگی کند و نام خود را به دست آورد.

یکی از افسران ارشد ارتش در مرکز اندام مصنوعی در پونا پس از نظارت بر تناسب اندام، سیما را تشویق کرد که این شلیک را بزند. او این ورزش را در سال 2016 در سن 32 سالگی آغاز کرد و در همان سال در مسابقات قهرمانی پارا دو و میدانی کشور جیپور شرکت کرد.

ظهور او در دو و میدانی چیزی جز الهام بخش نبوده است.

او به سرعت با قدرت اراده‌اش در دسته F57 که شامل ورزشکارانی با اندام‌های محدود و قدرت عضلانی ضعیف است، متمایز شد.

او در مسابقات جهانی 2024 مدال را از دست داد و چهارم شد. اما عزم سیما هرگز تزلزل نکرد.

جاه طلبی او در دوران کودکی این بود که قبل از انفجار مین امیدهای او را بر باد دهد، به نیروی کماندوی نخبه بپیوندد.

“بعد از قطع شدن پایم، بسیار ناراحت شدم و فکر کردم که چگونه می توانم کشورم را سربلند کنم. خیلی فکر کردم و سپس تصمیم گرفتم در پارالمپیک شرکت کنم و مدال بگیرم. بنابراین، سکویی پیدا کردم که کشور را شبیه هند کنم. ارتش افتخار می کند.”

دسته F57 برای ورزشکاران میدانی است که دارای اختلال حرکتی پایین در یک پا، اختلال متوسط ​​در هر دو پا یا عدم تحرک اندام هستند. این ورزشکاران باید اختلاف زیادی در قدرت را از پاها جبران کنند اما قدرت بالایی بدن را کامل دارند.

دیدگاهتان را بنویسید