ما منتقدان در طول سال ها با این مشاهدات بسیار مواجه شده ایم. این بیانیه حاوی مفهومی است که «بیهاری» را تشکیل می دهد. او (بیشتر “او” و گاهی اوقات “او”) باید وحشی، بی سواد، بداخلاق، حداقل قانونمند، دائماً دنبال میانبرها و برای همیشه با ایده یک جنگجو همراه باشد.
اگرچه این اظهار نظر ممکن است به عنوان یک تعریف و تمجید باشد، اما همچنان می تواند به ما آسیب برساند. ما به ندرت دیده‌ایم که یکی از هموطنان بیهاری که با این تعریف کلیشه‌ای مطابقت داشته باشد، در بیهار در دوران تغییرات سیاسی و اجتماعی بزرگ متولد و بزرگ شده است. با این حال، این تصور برای سال ها در دهلی و سایر نقاط هند وجود داشته است.
پس از تعامل با بیهاری‌های بی‌شماری، می‌دانیم – با استفاده از تمایز هلال احمد بین جنبه‌های ذهنی و عینی هویت – که عوامل بسیاری در بیهاری بودن نقش دارند. نامه ساختگی بار اضافی برای هر بیهاری است. عواملی که در شکل گیری بیهاری نقش دارند عبارتند از کاست، مذهب، منطقه، پیشینه تحصیلی، محل سکونت و بسیاری موارد دیگر.
مسلمانان هند چه کسانی هستند؟
همان قاعده ادراک در مقابل واقعیت در توصیف گروهی از حدود 200 میلیون نفر که به عنوان مسلمانان هند شناخته می شوند، اعمال می شود. هلال احمد می نویسد: تاریخ کنونی ممکن است عنوانی تحریک آمیز باشد، به ویژه هنگامی که در رابطه با مسلمانان هند به کار می رود. مشخص است که اسلام دومین دین بزرگ هند است و مسلمانان حدود 14٪ را تشکیل می دهند. “جامعه مومنان” جمعیت کشور بسیار متنوع است – بر اساس خطوط طبقاتی، طبقاتی، منطقه ای و حتی فرعی تقسیم شده است.
با این حال، همانطور که او همچنین اشاره می کند، «طبقه بندی آماری صرف آنها به عنوان یک اقلیت مذهبی، توصیف تاریخ قرون وسطی هند به عنوان حکومت اسلامی، و رسانه های پیرامون بحث های جهاد اسلامی و تروریسم تصویری ساده و غیرمتمایز از یک جامعه مسلمان همگن ایجاد می کند. ” . “
به نظر می‌رسد که اعضای جامعه دیدگاه‌های مشابهی در مورد همه موضوعات زیر آفتاب دارند، به‌عنوان رأی‌دهی راهبردی دیده می‌شوند و با بسیاری از جهادهای خیالی همراه هستند. لیست ادامه دارد.
«فوبیای سیاسی» در میان مسلمانان
هنگامی که این تنوع گسترده برجسته می شود و مفروضاتی مبتنی بر حوادث بی پروا – که با دوز سنگینی از «اسلام هراسی جهانی» و «مذهبی ستیزی مسلمانان در زمینه هند» دامن می زند، ساخته می شود – وضعیتی دارید که توسط هلال احمد روایت شده است. فوبیای سیاسی اسلامی این امر منجر به حذف تعامل سیاسی با جامعه، اتهام جهاد جمعیت (که اولین بار در حین مطالعه این کتاب کشف شد) و دلسردی از نمایندگی آنها در مجامع مختلف منجر شده است.
افزایش دینداری در سال های اخیر، همراه با نمایش عمومی جنبه های دینی که قبلاً به حوزه خصوصی محدود شده بود، وضعیت را در صحنه پیچیده تر کرده است.
تفاوتی با گروه های دیگر ندارد
با وجود این چالش ها، نویسندگان استدلال می کنند که اعضای جامعه به مشارکت در فرآیندهای سیاسی برای دستیابی به منافع ملموس به عنوان سهامداران ادامه می دهند. او می نویسد: «آنها مانند مصرف کنندگان/مشتریان رفتار می کنند و به بسته های رفاه اجتماعی ارائه شده توسط احزاب سیاسی پاسخ می دهند. از این نظر مسلمانان هیچ تفاوتی با سایر گروه های اجتماعی ندارند.
پس راه های مبارزه با این هراس سیاسی اسلامی چیست؟ آیا وقتی صحبت از مسائل مسلمانان در هند معاصر به میان می‌آید، این همه عذاب و اندوه است؟ ما نمی توانستیم بیشتر با نتیجه گیری نویسنده موافق باشیم. او می گوید: «جنگ علیه اسلام گرایی را نمی توان از مبارزه گسترده تر برای عدالت اجتماعی و برابری اقتصادی جدا کرد… موردی که به افرادی مانند من اجازه می دهد تا در عین پایبندی به مفهوم اسلام لیبرال، از بی عدالتی اقتصادی و نابرابری اجتماعی انتقاد کنند. “
این کتاب نگاهی تازه به هند جدید و همه چیزهایی است که نشان می دهد. هیچ تلخی و گناهی وجود ندارد. این گزارش یکی از جامعه شناسان برجسته از مبارزات و پیروزی های مسلمانان در زندگی روزمره است – مشارکت سیاسی آنها، راهبردهای آنها برای بقا در مواجهه با سختی ها، گفتگوی آنها با مدرنیته و لیبرالیسم، و مشارکت آنها در میراث به اصطلاح اسلامی.